Tuesday 23 February 2016

ஹலோ அமெரிக்கா - 3

#அமெரிக்கவாழ்க்கையும்_தமிழர்களும்

பார்ட் - 3

வேலைக்காக யாரும் யாரையும் சார்ந்து இருக்கக் கூடாது. வேலைக்குப் போகாத பெண்கள் கூட பிள்ளைகளை அழைத்து வருவது டாக்டரிடம் போவது போன்ற காரியங்களுக்குத் தன் கணவனை எதிர்பார்த்து இருக்கக்கூடாது என்பதற்காக டிரைவிங் அவசியம் கற்றுக் கொள்கிறார்கள். ஸ்கூல் பஸ் வசதியும் உண்டு.காலை 6 மணிக்கு எழுந்து குளித்து சமைத்து பிள்ளைகளை கிளப்பி 7:30க்குள் அவர்களை அனுப்பிவிட்டு கிளம்பினால்..

மீண்டும் வீடு வர 6:30 மணி ஆகிவிடும் திங்கள் முதல் வெள்ளி வரை ஓட்டம் சனி & ஞாயிறு விடுமுறை கொண்டாட்டம்.. தலை போகிற அவசரம் என்றாலும் சனி ஞாயிறு லீவு தான்.. டாக்டர் க்ளினிக்குகளே லீவுன்னா பார்த்துக்கோங்க. அவசரத்திற்கு எமெர்ஜென்சி மருத்துவமனைகளைத் தான் நாட வேண்டும். அந்தளவு விடுமுறை முக்கியம் ஒரு வருடத்திற்கே 10 நாட்கள் தான் அரசு விடுமுறை. அங்குள்ள நிறுவனங்களின் விதிகளுக்கேற்ப விடுமுறைகள் மாறுபடும்.

ஒருவருக்கு வருடத்திற்கு 20 நாட்கள் தான் அதிகபட்ச விடுமுறை.. இதை சேமித்துக் கொள்ளலாம்..அதனால் தான் நம் மக்கள் மூன்று ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை விடுமுறையை குருவி போல சேமித்து தாயகம் வந்து செல்கிறார்கள் அதிலும் தாய்நாட்டில் ஒரு அசம்பாவிதமோ ஒரு மரணமோ நிகழ்ந்தால் உடனடியாக டிக்கெட் கிடைத்தாலும் அங்கிருந்து கிளம்பி வந்து சேர குறைந்தது 40 மணிநேரம் ஆகும்.. 2 நாட்களும் ஆகலாம்.. இதற்கு நண்பர் மதுரை முத்து வீட்டில் நடந்த துயரச் சம்பவம் ஒரு உதாரணம்..

ஒரு மனிதன் சோகத்தை சுமந்து கொண்டு உலகின் ஒரு மூலையிலிருந்து இன்னொரு மூலைக்கு பிரயாணிப்பதை விட ஒரு கொடூரம் என்ன இருக்க முடியும்.. இது போன்ற அவர்களின் பல இன்னல்களை அறியாமல் நாம் அவர்களை சொகுசு வாழ்க்கை வாழ்கிறார்கள் என சொன்னது எவ்வளவு தவறு என இப்போது உங்களுக்கு புரிந்திருக்கும். மேலும் அலுவலகத்திற்கு தாமதமாக செல்வது 3 முறைக்கு மேல் ஆனால் மெமோ வழங்கப்படும் ப்ரொமோஷன் தாமதமாகும்.. அங்கு நேரத்திற்கு அவ்வளவு முக்கியத்துவம்.

Work from home என்னும் ஒரு ஆப்ஷன் இருக்கிறது.. வீட்டிலிருந்தபடியே வேலை.. ஆனால் பெண்டு நிமிர்த்தி விடுவார்கள்.. சும்மா ஓ.பி அடிக்க முடியாது இதுக்கு ஆபீசே போயிருக்கலாம் என்பது போல தொடர்ந்து பணிச்சுமை இருக்கும் எங்கேயும் நகர முடியாது. அதை கண்கூடாக பல இடங்களில் கண்டேன்.

அமெரிக்க கல்வி முறையையும் நம் பிள்ளைகளின் கல்வியையும் பற்றி அடுத்த பதிவில்

வரும்...

No comments:

Post a Comment